دراین سرای بی کسی کسی به درنمی زند         به دشت پرملال ما پرنده پرنمی زند

یکی زشب گرفته گان چراغ برنمی کند                کسی به کوچه سارشب درسحرنمی زند

نشسته ام درانتظاراین غباربی سوار                   دریغ کز شبی چنین سپیده سرنمی زند

دل خراب من دگرخرابترنمی شود                      که خنجرغمت ازاین خرابترنمی زند

گذرگهی است پرستم که اندروبه غیرغم             یکی سلای آشنا به رهگذرنمی زند

                                              و............       

سیدحمداددرستان